Holzweg

                      Yol vurulduğunda düşersin,ben düşmedim inanmadım da hiçbir masala. gerçeklikten uzak olan hiçbir şeye.. ne varlığa ne yokluğa ne açlığa ne de tokluğa hiçbir şeye inanmadım ben. şu hayatta ağzı açık gezen hep bendim, olanlara şaşkınlıkla bakarken ayağım kayıverdi hayat denen illete düştüm, annemin rahminden. ben doğarken hiçbir olay yaşanmamıştı, ne yağmurlar ağlamıştı, ne güneş gülmüştü ne de nurlar saçılmıştı etrafa. hiçbir şey.. hiçbir şey olmamıştı hayata kök saldığımda bir acının peşimden koşacağını bilemezdim. ne kadar koştuysam bir o kadar yakınlaştım, ne kadar yakınlaştıysam bir o kadar uzaklaştım kendi çığlığımı kendim duyduğumdan beri diğer çığlıklara, kulaklarımı tıkadım. açmadım. yıllarca. asırlaca. her şeye köşe başından bakan da bendim bu kırgınlık ki uzar gider, düşünme sen beni. ayaklarımın altına aldığım hiçbir yol gitmiyor. dedim ben sana gelmek için çok u...

                  Birhan'a Yakarış hiçbir cümle açıklamıyor artık beni bir pencereden uzakları izlemenin burukluğu ve kırgınlığı var üzerimde tüm çemberlerin dışında kaldım ben. yazıyorum bu şiiri de dışında kaldığım çemberden. bir tufan ki içimde dinmek bilmiyor ne öldürüyor ne sürüklüyor. bu da geçer dediğim ne varsa geçmedi. hepsini yastığımın altından her gece, itinayla her gece, çıkardım. ve gözlerinin içine baktım ağladım. bağırdım. çığlık attım. ama duyulmadım. dedim ya ben o çemberin dışında kaldım. hiçbir şiir ağlayamaz artık beni çünkü ağlayacak çanaklar kurudu,biliyorsun. o acı suyu içtiğimden beri iyi değilim, görüyorsun. kapının eşiğinde bıraktın beni, dediydim ne içeri girebildim ne de bir adım ileri gidebildim yıllardır orada yaşadım ve seni de orada yaşattım. ama ben çok yıprandım. evrenin en büyük çölü içimde oluştu, bak. içimde çıkan yangını bastıramadım. bahsettiğim o acı suyu içtiğimden ...