kelimelerle girdiğim tüm yollar sana çıkıyor.
bilmedin ve görmedin, anlamadın da.
savruldum veya kanadım..
kimin umurunda?
satırlar içime döküldü
çağın tüm çıplaklığını kelimelerde ve
aynalarda ve oradaki insanlarda gördüm inan,
inan ve eğil
kulak ver, orada ki insanlar yok oluyorlar.
hangi şiir beni bu hale getirdi,
hangi şair beni derinden etkiledi.
bilmiyorum.
hangi kalem beni uçuruma götürüp,
ucundan döndürdü
ve hangi kadın
beni o uçurumdan aşağıya düşürdü.
içime dolan her şeyi o masaya ve kağıda ve
kaleme kustum ben.
rahatladığımı sandım ama sabah uyandığımda
kustuğum kelimeler
kapının eşiğinde beni bekliyorlardı
uyan, diyorlardı sanki
uyan ve içine al bizi.
uyandım ve içime aldım,
sustum,konuşmadım.
sonra
bir şiir kendi kendine yazıldı,
elimi ve kalemimi oynatmadım
bu sefer ben şiire değil
şiir derdini bana döktü
sahi, şair mi şiire dökerdi içini
yoksa şiir mi şaire?
bir ateş yıllardır yakıyor beni,
bir şiir yıllardır anıyor beni
o şiir yıllardır arıyor bu bedeni..
çıkacağım bu kuyudan
çıkacağım ve ilk çiçeklere ve
çocuklara sarılacağım.
inancımı astığım darağacına koşup
inançlarımı ve umutlarımı kurtaracağım
o gece astığım şiir de dahil
tüm herkesi,
ölmüş bedenleri, yakılan cesetleri
kül olan ruhları,
isa'yı da çarmıhtan kurtaracağım
ve yaşanan tüm mucizeleri
görmüş insanlara soracağım
bu mucize gerçekten oldu mu?
nuh'un tufanı içimde koptu
gördünüz mü?
gördünüz mü, musa'nın asasıyla yere vurarak
yardığı deniz içimde yarıldı..
eyyüb'ün duasıyla serap ve çöller
içimde su oldu,
hud o rüzgarı benim tarafıma çevirmek
istedi, o rüzgar beni savurdu
bunu gördünüz mü?
ve isa tüm ölüleri diriltti de
içimdeki ölüyü diriltemedi,
bu en büyük mucizeydi bunu da
gördünüz mü?
Yorumlar
Yorum Gönder